| نوع بنا : زيارتي قدمت : ايلخانيان (654-736 ه ق ) در 15 كيلومتري شمال شرقي قزوين و بر فراز بلندي گسترده اي كه بر دره هاي كوهپايه و دشت مشرف است بناي كوچك و زيبايي قرار دارد كه به نام امامزاده اباذر معروف است و از دير باز مهم تلقي شده است. حمدالله مستوفي مورخ بزرگ قرن هفتم در باره آن آورده است:و گورهاي متبركه است نزديك دربند آتشفشان و آن مزار را هيبتي تمام است بقعه اصلي و كهن كه اينك در ميان شبستان ها و رواق هاي الحاقي واقع شده يك چهار ضلعي به طول 4/30 متر است كه از جانب شرقي با دريچه اي سنگي به خارج راه مي يابد اين دريچه قوسي جناغي دارد و كتيبه اي در دور تا دور آن نگاشته شده كه داراي تاريخ جمادي الاخر 640 قمري لست و دو رديف كاشي با طرح اسليمي و گل و بوته آن را قاب كرده است.به جز ضريح امامزاده در گوشه شمال شرقي بقعه، سنگ قبر مكعب مستطيلي با نقوش و خطوط برجسته قرار دارد و متعلق به صدرالدين احمد خلدي ملقب به صدر جهان وزير غازان خان و از خاندان خالديان قزوين است كه پنجره سنگي مشبكي بر بالاي آن نهاده اند اين پنجره سنگي به ستاره هاي پنج،شش، هشت پر و كتيبه اي به خطوط كوفي آراسته است كاشي كاري زيبا و كتيبه هاي مختلف سنگي از قرون هفتم تا سيزدهم هجري را بايد به ويژگي هاي ديگر اين بنا افزود. در دو طرف ورودي دو شباك سنگي با گره بندي قرار گرفته اند كه يكي از آن ها داراي كتيبه است. كتيبه ديگري به تاريخ 693 ه ق و به عرض شصت سانتيمتر در خارج بقعه قرار دارد. اگرچه آثار ذكر شده به قرن هفتم ه ق تعلق دارد، اما شكل و اسلوب ساخت گنبد و بقعه شبيه بناهاي صفوي است و مي توان نتيجه گرفت كه بناي اوليه دوره ايلخاني كه احتمالا بسيار زيبا و باشكوه بوده، به علت ويراني و تخريب در دوره صفويه بازسازي شده و كتيبه هاي آن روي بناي جديد نصب شده است. كاشيكاري گنبد و داخل بقعه نيز در زمان قاجار انجام گرفته است. | |
| آدرس :در روستاي اباذر در فاصله 20 كيلومتري شمال شرق قزوين |